سال ها پیش، وقتی پدرش از مکه برگشت، سوغات براش یه دوربین هندی کم آورد، سوغاتی که حالا ازش به عنوان اولین جرقه ی آتش فیلمسازی که توی دلش روشن شده، یاد می کنه.
اون نوجوون چهارده ساله که از گرفتن یه دوربین هندی کم ذوق زده شده بود، حالا کارگردانی شده که فیلم هاش توی چهل تا جشنواره ی داخلی و خارجی دیده شده و کلی جایزه گرفته، کارگردانی که برای رسیدن به این جایگاه، تلاش زیادی کرده.
محمد صفا معتقده آدم های نمونه ی زیادی هستند که مثل سال های اول شروع کار خودش تلاش می کنن ولی دیده نمی شن، برای همین دوست داره صدای اون ها باشه، برای همین دوست داره بیشتر، داستان این آدم ها رو روایت کنه.
محمد صفا با فیلم «میکل آنژ افغانستان» در دومین جشنواره تلویزیونی مستند حضور دارد.
این فیلم، روایتی ساده و صمیمی از زندگی علیخان است .علیخان عبداللهی، هنرمندی خودآموخته در بامیان افغانستان، حدود ۲۷سال است که به دلیل جنگ های داخلی، راهی ایران شده است.
این مستند نگاهی دارد به نقطه عطف زندگی وی، که آشنایی او با مهارت مجسمه سازی از مواد دور ریختنی (شانه تخم مرغ و چسب) است.
یک دیدگاه
موضوع خوبی برای ساخت مستند انتخاب شده بود ، ولی تدوین کار بسیار ساده بود، با تشکر