برای اینکه حرفش رو بفهمید باید از آسمون به زمین نگاه کنید، از جایی که مرزها مشخص نیستند.
این که چطور تونسته زمین رو از آسمون ببینه شاید برمی‌گرده به روحِ شاعر و خانواده ی شعر دوستش. چون روح شاعرا پرواز می‌کنه، یه جا نمی‌مونه، چیزایی رو می بینه که شاید بقیه نبینن، چیزایی مثل بی مرز بودن زمین از آسمون خدا!
سنِ زیادی نداشته که این مستند رو ساخته، تنها شکایتش از خودش هم برمی گرده به سن کمش، به این که چرا اون موقع جسارت کافی به خرج نداده. ولی خب مطمئنا جسورتر از خیلیای دیگه بوده.
«وحید میلانی» با مستند «دربدری، پیشه ای است بس دشوار» در دومین جشنواره تلویزیونی مستند حضور دارد.
این مستند، به زندگی دشوار مهاجران افغان در حاشیه شهر تهران می پردازد.
۲ دیدگاه
بسیار بسیار عالی
مستندی بود که درد و رنج ما رو نشون داد البته گوشه ای از این رنج ها و در به دری ها و گرفتاریها که گرفتارشون هستیم از شما ممنونم که این مستند رو ساختین
ما مردمی هستیم که حتی بچه هامون نمیدونند از خدا چی بخوان چون در به دری و فقر و کار شده سه تا مولفه که آرزو و خواستن و طلب کردن از خدا ، از یادشون رفته و حتی هیچ انتخابی واسه آینده ندارند و کلا با کلمه ی آینده بیگانه هستند و از طرفی اگه گوشه ای از تبعیض هایی که در حق ما مهاجرا میشه رو نشون میدادین بهتر میشد مثلا مارو به نگاه تحقیر آمیز و پست نگاه میکنند و مارو همیشه افرادی کارگر میدونند در حالی که در سطح منطقه ای و حتی جهانی ما افراد نام آشنای افغانستانی کم نداریم و ای کاش واقعاً برادر و برابر بودیم در عمل نه فقط در کلام و شرمنده که درد و دل هامو با تعریف از مستند تون اضافه کردم