هفتمین جشنواره تلویزیونی مستند

عبدالمجید علیجان نژاد از جمله کارگردانانی است که برایش مردم و نگاهشان مهم تر از داورها و نگاه کارگردانان دیگر است. به گفته خودش  او برای تاثیر گذاری و دیده شدن توسط مردم مستند می سازد و اگر لازم باشد فرم را هم فدای محتوا می کند. عبدالمجید علیجان نژاد، سال پیش توانست جایزه آرای مردمی را از آن خود کند و حالا امسال با ساخت مستند «کیان» که مدت ها با زندگی در عراق، آن را تولید کرده، در جشنواره امسال شرکت خواهد کرد.

در حال ساخت مستندی به نام «کیان» هستم که در رابطه با حشد الشعبی و یکی از فرماندهان آن و با محوریت حب امیرالمومنین و تاثیر بر وحدت مردم عراق است. قرار است در جشنواره تلویزیونی مستند امسال هم شرکت کنم زیرا زحمت زیادی برایش کشیدم و برایم مهم است که توسط مردم دیده شود. ما بچه های نوپایی هستیم. برایمان مهم است کارمان را مردم ببینند. حتی سال گذشته جایزه را که دریافت کردم ،برخی از کارگردان ها و فیلمساز ها در اختتامیه گفتند دمت گرم! جایزه مردمی لذت بیشتری دارد. مستند «کیان» تاثیرگذاریش برایم مهم است. اما ما در این فیلم نشان دادیم که فرم بلدیم و اگر به کار نمی بریم نشان از بلد نبودن مان نیست؛ بلکه محتوا برایمان اولویت داشته است. امیدوارم امسال هم از سوی مردم، این مستند دیده و منتخب شود.

قبل از جشنواره، مدیر یکی از موسسات وقتی فیلم «زمزمه ملکوت» ( فیلم منتخب مردمی سال گذشته) را دید، گفت این فیلم مناسب نیست زیرا مخاطب ندارد. اما در جشنواره ورق برگشت و جایزه مردمی را دریافت کرد. این فیلم در شبکه های دیگر هم پخش شد. ما شاید در این فیلم به لحاظ فنی، حرفه ای عمل نکردیم اما به سوژه و محتوا و تاثیرگذاری آن اهمیت دادیم و همان موضوع فیلم  سبب بازخورد مردم شد. ما فرم را فدای محتوا کردیم.

به نظرم مهم، تاثیر گذاری یک فیلم است و اینکه بیننده با فیلم و موضوع همراه شود. در این مواقع برای تاثیرگذاری از خیر اصول و فن می گذرم.

نفس برگزاری چنین جشنواره ای بسیار خوب است. اما  تعدادی نکات منفی دارد که در زمان حل می شود. در سال اول وقتی کارگردان برنده، نامش در اختتامیه اعلام می شد یک ویدیوی هفت دقیقه  از او پخش می شد که مشخص می شد کارگردان از اینکه منتخب شده اطلاع دارد و این هم از هیجان کار و ذوق و شوق اختتامیه کم می کرد و شاید حاشیه ساز هم بود. اما در سال های بعد حذف شد. باید چنین جشنواره ای اسپانسر خصوصی داشته باشد. فیلمسازان تلاش و هزینه زیادی برای ساخت فیلمشان می کنند اما حق پخشی که دریافت می کنند بسیار کم است.

جایزه ای که برگزیده جشنواره دریافت می کند، بخش کوچکی از هزینه هایی است که برای فیلم کرده است. اما اگر اسپانسر خصوصی وجود داشته باشد این حق پخش، منصفانه تر تقسیم می شود.

هنگامی که مستند از یک شبکه پخش می شود شبکه های دیگر ممکن است از فیلمساز آن را نخرند و تنها همان پخش اندکی که شبکه مستند پرداخت می کند برای کارگردان باقی می ماند.

جشنواره مستند سبب شد که فیلمسازان، جایی دیگر جز شبکه چهار هم دیده شوند و فیلمشان مورد قضاوت قرار گیرد. الان شبکه مستند یک سری آرشیو خوب از مستندهایی از سراسر ایران دارد که تا قبل از برگزاری این جشنواره چنین آرشیوی نداشت.

از برکات این جشنواره آشنایی فیلمسازان با مراکز مستندسازی و فیلمسازان و تهیه کنندگان دیگر است.