درباره ی مازندران

هر چند می توان مستند «بهشت» را اثری کاملا تبلیغی در راستای صنعت گردشگری نامید، اما در همین شیوه نیز می توان آن را مستندی با رعایت استانداردهای پذیرفته شده قلمداد کرد. مستندی که سعی دارد مازندران را به عنوان مقصد گردشگری معرفی کند و برای تحقق این هدف از جوانبی بسیار بدان می نگرد. مواردی همچون بررسی پیشینه ی تاریخی، نمایش مناظر طبیعی، پرداختن بر جاذبه های صنایع دستی، آثار تاریخی و ابنیه ی باستانی، شناخت گیاهان دارویی، بوم گردی، معرفی فرهنگ غذایی، گشت و گذار در بازارهای محلی، آواز های محلی، معرفی جنگل هیرکانی، گزارشی از راه آهن، اشکال مختلف تفریح و تفرجگاه های مدرن و سنتی و طبیعی و…

مستند در همان آغاز با بیان اینکه «ما سعی داریم در این برنامه مقاصد گردشگری تازه ای را به شما معرفی کنیم» قراردادش را با مخاطب برای نداشتن انتظاری فراتر از اثری تبلیغی می گذارد و به همین دلیل حال باید ببینیم برای اجرای این هدف از چه ابزاری بهره برده است؟

گفتارمتن ساده که با جملات مختصر موضوع را تشریح می کند، تصویربرداری در اشکال متفاوت که جاذبه های محیطی را به خوبی نمایش می دهد، روایتی گزارشی که در آن انواع ویژگی های محیطی و فرهنگی و اجتماعی پرداخته می شود و مواردی از این دست، مستند را در گونه ی خودش قابل اعتنا نموده است. این در حالی است که چنین مستندی جز همان سویه ی گردشگری اش، هدفی دیگر را دنبال نمی کند.

پلان های متعدد مستند «بهشت» از جغرافیای گسترده ی سوژه، یعنی مازندران، حکایت از زمان زیادی است که تولید کننده برای ساخت اثر صرف نموده است. با وجود دورافتاده بودن برخی لوکیشن ها و پهناور بودن منطقه و همچنین شرایط متغیر آب و هوایی، یقینا تولید چنین مستندهای مبتنی بر بوم را سخت می سازد.

با وجود هدفی که مستندساز برای تولید مستند «بهشت» در نظر داشته تنها می توان آن را شبیه یک کتاب مصور گردشگری دانست که به معرفی جاذبه های یک استان می پردازد.