زندگی یک شخصیت نظامی

 مستند علاوه بر اینکه یک پرتره از شخصیتی نظامی است، به ویرانی سوریه در جنگ با داعش و جنگ های شهری نیز می پردازد. تصاویر آرشیوی و مصاحبه با خانواده شهید و همقطاران او باقی محتویات مستند است.

حسین همدانی سوژه اصلی مستند «اول شخص غایب» به حساب می آید و شبیه اکثر مستندهایی که قهرمانان نظامی را معرفی می کنند، از ابتدا تا پایان فعالیت های نظامی و بعضا خصوصی او را پوشش می دهد.

حضور در جنگ هشت ساله و اعزام به سوریه و فرماندهی نیروهای نظامی آنجا از عمده فعالیت هایی است که در مستند با توجه به آرشیو بدان پرداخته می شود و سجایای اخلاقی و منش شخصیت محوری مستند نیز در گفتگوهایی با نزدیکان، خصوصا خانواده او برجسته می شود.

با این حال به نظر می رسد اگر هدف از تولید مستندهایی با این رویکرد، تشریح یا یک ستایش‌نامه از قهرمانی نظامی باشد، می شود آن را با استانداردهایی به اجرا در آورد. مصاحبه ها و آرشیو در مستند «اول شخص غایب» حرف اصلی را در پیشبرد روایت می زند. مصاحبه ها نیز جز اینکه شرح گذشته و تشریح سجایای اخلاقی باشد چیز دیگری ندارد. به عبارتی حتی اگر تنها محمل مستندساز برای بیانِ اطلاعات، مصاحبه با دوستان و آشنایان و خانواده باشد نیز می توان تماما بر گذشته و نقل خاطرات تمرکز ننمود. می شود با طرح سوالاتی، مصاحبه شونده را وادار به ورود در عرصه هایی تازه از درونیات شخصیت محوری کرد. می شود با همین مصاحبه جذابیت دیداری ایجاد نمود و تمام بار کششی مستند را بر دوش حاضرینِ جلوی دوربین نیانداخت.

مستند «اول شخص غایب» اثری است که موفق نمی شود تمام آنچه در بطن شخصیت محوری غائبش وجود دارد را عیان کند و هر آنچه قرار است درباره او بدانیم را می توان به صورت کامل تر و بدون اغراق در مکتوبات دیگر دید و خواند. اغراقی که بی شک اولین کسی که از آن آسیب می بیند وجه انسانی و طبیعی خود شخصیت محوری و قهرمان یاد شده است.