نمایش چهره ای از رادیو

مستند به یکی چهره های مشهور رادیو می پردازد که عمده شهرتش به خاطر اجراهایی است که در برنامه رادیویی و طنز مشهور «صبح جمعه با شما» در دهه شصت داشت. برنامه ای که می توان از آن به عنوان مهمترین و شاید تنهاترین سرگرمی روزهای پس از انقلاب در بین عام مردم یاد کرد.

مستند با زندگی منوچهر آذری و نقل خاطرات فعالیتش در رادیو همراه است و به دلیل خصوصیات نقش ها و تیپ هایی که او در رادیو ایفا نموده، حضور او در جلوی دوربین مستند «شادخوان» نیز خالی از طنز نیست.

مواردی همچون لحظه ی توضیح دادن در مورد پرنده ی در قفس که می گوید: «من دون و آب خودمو نمی تونم دربیارم» یا ورزش مختصر صبحگاهی اش که آمیخته با نوای زورخانه از رادیو انجام می دهد و یا شکل رفتارش در خیابان و در بین مردم با نواختن سازدهنی و شوخی هایش با رهگذران و همچنین اجرای همزمان خودش با خودش و یا سوت بلبلی زدن پی در پی، همگی یک لایه طنز بر مستند افزوده است.

شرح زندگی خصوصی و بیوگرافی خودش از طریق گفتگو، شرح شرایط پیوستنش به رادیو و تلویزیون، آشنایی اش با هنرپیشگان و تهیه کنندگان و همچنین رفاقتش با همکار فقیدش فرهنگ مهرپرور، ساز دهنی زدن مداومش، حرف زدن با توریست های خارجی در خیابان، نمایش آرشیو فیلم های قدیمی و خصوصی اش، شرح کار در رادیو ارگ در دهه ی ۵۰، خاطره بازی با منوچهر نوذری دیگر همکار فقیدش، توصیف شرایط استودیو هشت رادیو، شرح بازی در سریال هزاردستان علی حاتمی در نقش دربان گراند هتل، تماشای فوتبال فینال جام جهانی 2018 بین فرانسه و کرواسی، نمایش مراسم آئین پاسداشت منوچهر آذری، شرح تندیس ها و جوایزش توسط خود و… مواردی است که مستندساز با پرداختن بر آن چهره ای مردمی در رادیو را معرفی می کند.

در هر حال چنین آثاری جز اینکه ادای دینی بر چهره های مردمی باشند که روزی روزگاری با اجراهایشان شادی را در رسانه های جمعی ترویج دادند، نکته ی دیگری ندارد. مهم اینکه جذابیت چنین آثاری حداقل برای یک بار دیدن یا برای یادگار ماندن چهره ای عامه پسند و دوست داشتنی قابل پسند است. آثاری پرتره که زندگی خصوصی شخصی را تا حدودی نمایش می دهد که حداقل فضای ساده خانه اش همچنان تفاوتی با خانه های دهه ی شصت ندارد.