از صحنه تا خیابان

تئاترها به دلیل شیوع کرونا تعطیل است و بازیگر تئاتری که تنها راه درآمدش صحنه است، به خیابان می آید و نقش «سیاه» یا همان نقش مشهور نمایش های ایرانی یعنی «مبارک» را به جای صحنه در خود خیابان برای مردم اجرا می کند. عنوان ماسک سیاه نیز اشاره بر دو نکته دارد یکی خود ماهیت نقشی که بازیگر نمایش حاضر در مستند بر عهده دارد و دیگری اشاره ای بر خود کرونا و ماسکی که در طول این شیوع، جزئی از صورت و ظاهر مردم شده است.

به طور کل مستند «ماسک سیاه» اثری کوتاه است با یک بُعد که شرایط کنونی یک بازیگر نمایش را به صورت مختصر شرح می دهد و مشکلات و علاقه مندی اش را به نمایش می گذارد.

مستند علاوه بر حمایت از ارکان مختلف سازمان های بهداشتی و با نمایش تلاش کادر درمان و خدمات مرتبط با آن، نقدی بر شرایط معیشتی برخی از هنرمندان حوزه ی تئاتر و به طور کل نمایش را نیز دارد.  شخصیت محوری مستند به شکلی در طول مستند معرفی می شود تا از یک طرف چالش معیشت او در دوران بیماری کرونا و تعطیعی مشاغلبیان شود و از طرف دیگر عزت نفسش نیز زیر سوال نرود. کسی که علاقه ی وافری بر صحنه دارد، در این مستند حضور در خیابان و اجرای میدانی را بنا بر دوری از صحنه و همان علاقه ی قلبی بر تئاتر بیان می کند، اما در لا به لای حرف ها و عملش می توان نیاز مادی و معیشت را نیز دید.

از طرفی نمایش به عنوان یک نیاز در بین جامعه، به دلایل قرنطینه و محدودیت های کرونایی مدت هاست حذف شده است و ایده ی شخصیت محوری مستند برای آوردن صحنه به خیابان نیز در این مستند نمایان است.

تلفیق لحظاتی از اجرای خیابانی نمایش «سیاه» با اجرایی صحنه ای در دو زمان مختلف با پلان هایی پی در پی نیز همین تاکید دوباره بر فقدان تئاتر در صحنه و حضور نمایش در خیابان است و قصد دارد نیت ارزشمند شخصیت محوری را بیان کند.

به طور کل مستند «ماسک سیاه» اثری کوتاه است با یک بُعد که شرایط کنونی یک بازیگر نمایش را به صورت مختصر شرح می دهد و مشکلات و علاقه مندی اش را به نمایش می گذارد. اثری که می توانست با پرداخت بهتر و حذف مصاحبه هایی که با خود بازیگر صورت گرفته و توضیح اضافه ی خود تصاویر هستند، نتیجه ای بهتر داشته باشد.