شرح قطعی موفقیت های نظامی

مستند «تغییر مأموریت» چگونگی دور زدن تحریم های نظامی ایران در اوایل جنگ هشت ساله و جایگزینی سیستم های جنگی خارجی با نمونه های داخلی و مهندسی معکوس این تسلیحات است. مستند با استفاده از تصاویر آرشیوی از دوران جنگ و مصاحبه با متولیان وقت نظامی و سیاسی و همچنین با گفتارمتن سعی در شرح پله‌ پله تغییر ماهیت نظامی ایران در دهه شست را دارد.

مستند، روایت ساده و قابل درکی دارد. آنچه هدف مستندساز بوده به واسطه همین روایت سرراست به آسانی به مخاطب منتقل می شود.

خودکفایی نیروی هوایی‌ ارتش ایران در قبال برخی کمبودها به دلیل فقدان مهمات و تغییر کاربری برخی ادوات نظامیف اصلی ترین موضوع مستند به حساب می آید. تا جایی که ارتش برای مقابله با نیروی هوایی عراق مجبور به تغییر کاربری پدافند نیروی دریایی ارتش ایران می شود و موشک هایی که قاعدتا باید از کشتی به سمت هدف پرتاب گردد با تغیراتی تبدیل به موشک زمین به هوا و نهایتا مبدل به موشک های مخصوص هواپیماهای ارتش ایران می شود.

مستند، روایت ساده و قابل درکی دارد. آنچه هدف مستندساز بوده به واسطه همین روایت سرراست به آسانی به مخاطب منتقل می شود. دلیل این قابل درک بودن توجه تولید کننده بر شکل خطی روایت و تاکید بر سویه کاملا تاریخی رویداد است. بدین صورت که وقایع در مستند با توالی زمانی مشخص و بر حسب تاریخِ وقوع، در روایت درج می شود و مخاطب علاوه بر درک شرایط وقت دهه شست و اوایل جنگ، از نظر تاریخی نیز بر موضوع اشراف می یابد. چگونگی تحویل گرفتن هواپیماهای جنگی ایران از آمریکا در پیش از انقلاب، چگونگی تعمیر و نگهداری این تجهیزات و مشکلات عدیده آن، شروع تحریم ها و نقص فنی و کاستی های تسلیحاتی، چگونگی شکل گیری «جهاد خودکفایی ارتش» و مواردی از این دست سبب می شود تا یک روند تاریخی با شرح دلایل در مستند وجود داشته باشد و همین کافی است تا چگونگی و چرایی رویدادها در روایت نیز به سادگی به بیننده منتقل گردد.

با این حال مستند از آن دست آثاری است که نمیتوان از آن انتظاری جز تمجید از سوژه داشت و منتظر این بود تا کاستی های آموزشی و نظامی ابتدای جنگ در آن به بحث و بررسی گذاشته شود. آنچه اهمیت دارد صرفا بیان موفقیت هایی است که پیشتر نیز از رسانه های داخلی دیگر آنها را شنیده ایم و حال مستند «تغییر مأموریت» نیز چگونگی تحقق آن را شرح می دهد. اینکه علاوه بر بیان موفقیت ها بشود شاهد کاستی ها و شکست ها نیز بود یقینا می تواند یک اثر مستند را از فازی تک بعدی خارج کند و مخاطب را برای پذیرش واقعیت آماده تر سازد.