بدون باخت!

توصیف و ارائه اطلاعاتی از محله ای فقیرنشین در استان گلستان و قطع به یک باشگاه کشتی، به روشنی هدف مستندساز و همچنین سوژه مورد نظرش را مطرح می کند. محله ای که فقر، همراه با اعتیاد و بی کاری و خلاف، پتانسیل زیادی برای رها شدن کودکان و نوجوانانی در این بستر دارد و یک باشگاه ورزشی در مرکز دید، می تواند تا حدودی مانع تحقق این فاجعه گردد.

مستندساز اثرش را فقط در شرح یک مکان ورزشی حفظ نمی کند و سعی در انتقال پیامی فراتر از خود ورزش دارد. به همین دلیل در طول مستند چندبار بر ویژگی های محله و جنبه های منفی آن اشاراتی می کند.

مستند «باشگاه اندیشه» مکانی بدون حمایت ارگانهایی دولتی است و ساخت و اداره آن در طول زمان، توسط شخصی با امکان مالی احداث نشده، بلکه مالکش با کمترین درآمد مازاد و البته عشق، سعی نموده مکان ورزشی اش را سرپا نگاه دارد. به همین دلیل مستند تلفیقی از خود ورزش و جنبه های دیگر زندگی شخصیت محوری و ورزشکاران کودک و نوجوان است.

سوژه مستند با پرداختی که از آن یاد شد، کلیت اثر را از حالت خبری خارج می کند، اما آنچه روایت را پیش می برد و فضای بیشتر و اصلی مستند را شامل می شود، نوع تمرین و نهایتا مسابقه نهایی و دریافت نتیجه زحمات است. بنابراین مستند، داستان یک تلاش و تحقق آرزوهای تیم را روایت می کند. از همین رو با اثری سر و کار داریم که علاوه بر تفسیر شرایط محیطی و محله ای با چنان ویژگی های منفی، اقدام به خلق یا نمایش روایتی با کنشی صعودی می کند. اوج این داستان نیز خود مسابقه و بیان نکته ای توسط مربی است که بیان می دارد باخت یا برد هدف اصلی نیست و خود هدف اصلی یعنی تربیت ورزشی مهمترین دغدغه محسوب می شود. در این اوج، تدوین نیز شکلی ساده انگارانه یا معمولی ندارد، بلکه مستندساز با تلفیق صحنه هایی از خود مسابقه نهایی اعضای تیم به همراه صحنه های روزهای تمرین و تلاش، برش هایی ایجاد می کند که حاوی معنی هستند.