روایتی دلنشین از سازه ای که نیست

 مستند، تصاویر و عکس ها و همچنین پژوهشی جالب توجه درباره بنایی به نام  «تکیه دولت» ارائه می دهد. بنایی که در دوران ناصرالدین شاه قاجار در جنوب کاخ گلستان ساخته شد و نقش بسزایی در حفظ تعزیه و باقی ماندن سندهایی مهم درباره یکی از گونه های نمایشی ایرانی داشت. با وجود اینکه این بنا در سال 1325 تخریب شد و به جایش یک بانک احداث گردید، آنچه درباره آن می توان گفت محدود به نوشته ها و تصاویر اندک باقی مانده است.

مستند «تکیه دولت» با تصویرسازی و طراحی کامپیوتری سه بعدی کمک بسیار زیادی به خلا آرشیوهای تصویری از این بنا می کند. آنچه از یافته ها و توصیفات گذشتگان از این بنا باقی مانده، دست‌مایه این طراحی کامپیوتری می شود تا مخاطب با اشراف بهتری سوژه را بشناسد و از مختصات و ویژگی های آن مطلع گردد. ارتفاع، قطر، مساحت و مختصات کلی سازه و شکل بیرونی و داخلی آن در این طراحی بازنمایی می شود و به همین دلیل می توان تصور نسبتا کاملی از ویژگی های بنا داشت.

تاثیری که ساخت این بنا در ادامه حیات نمایش ایرانی و همچنین موسیقی داشت در بخشی از مستند شرح داده می شود. اسناد و اطلاعاتی که در اثر ارائه می گردد نیز نشان از پژوهشی قابل اعتنا دارد که پیش تر کمتر اثری بدان پرداخته بود. 

تجمعات مردم با رویکردهای سیاسی و اجتماعی در تکیه دولت، یکی دیگر از بخش های مستند است. مستندساز با دادن اطلاعاتی از ویژگی های مختلف سوژه، ابعاد تازه ای از آن را نمایان می کند و علاوه بر کارکردهای معمول بنا، مزیت های متفاوتی از آن را بر می شمرد. این نگاه جامع یقینا به دلیل صرف وقت کافی در قبال سوژه است و مستندساز احتمالا زمان بسیار زیادی را برای جمع آوری اطلاعات در نظر گرفته است.

به طور کلی مستند «تکیه دولت» را می توان اثری تاریخی در زمینه ابنیه تلقی نمود که در گونه خودش از روایتی دلنشین بهره می برد. تمهیداتی متفاوت در اجرا از قبیل تصویرسازی، شکل گفتارمتن، آرشیو و… سبب می شود تا مستندی که می تواند در حالت عادی حوصله سر بر باشد،  جذابیت های فراوانی برای دیده شدن داشته باشد.